سفره ايراني سفرهاي رنگين
است و فرهنگ غذايي اين سرزمين، فرهنگي بسيار غني است. اين غنا،
برآمده ازتنوع محيط طبيعي اين كشور ميباشد. در ناحيههاي مختلف
ايران، به تناسب امكانات موجود، غذاهاي محليگوناگوني تهيه ميشود.
اما در اين كشور غذاهايي نيز پخته ميشوند كه به علت عموميتيافتن در سراسر كشور،جزو غذاهاي سنتي و ملي آن به شمار ميآيند. معروفترين اين غذاها عبارتاند از:
چلوكباب (برنج دمكرده با كباب)؛ آبگوشت (مخلوط گوشت گوسفند با حبوبات و ادويه و سيبزميني)؛فسنجان (غذايي از گوشت پرنده و به ويژه اردك و غاز با مغز گردو و ربانار)؛ دلمه (غذاهاي گوشتي پيچيده دربرگمو تازه)، و انواع خورشهاي سبزي و قيمه كه با برنج صرف ميشوند.
در ناحيههاي شمال و غرب ايران نيز علاوه بر چلوكباب و كوفته مشهور تبريزي با برخي سبزيها و گياهانخودرو و حبوبات، انواع غذاهاي محلي (آش و شوربا) با گوشت يا بيگوشت پخته ميشوند، كه طرفدارانبسياري دارند. خاويار كه از ماهيان دریای مازندران (خزر) به دست ميآيد، شهرتي جهاني دارد و غذايي بسيارمقوي است.
با گوشت ماهي نيز در شمال و جنوب ايران غذاهاي گوناگون پخته ميشود. ميگوي ايران از بهترينمحصولات غذايي دريايي است و با توجه به مرغوبيت و درشتي ميگوي خليج فارس، غذاي لذيذي از آن تهيهو عرضه ميشود. شاه ميگوي (لابستر) ايران اشتهار جهاني دارد.
پخت نان در ايران به روشهاي گوناگون انجام ميشود. نانهاي ايران، نانهايي نازكاند و پختوپز سطحيدارند؛ از اين رو بسيار نرم هستند. نان در ايران غالباً به صورت تازه مصرف ميشود. انواع نانهاي ايرانيعبارتاند از: لواش، تافتون، سنگك و بربري. دوغ كه نوشيدني سرد و سنتي ايران است، همراه با برخي ازسبزيهاي معطر با غذا صرف ميشود.
اما در اين كشور غذاهايي نيز پخته ميشوند كه به علت عموميتيافتن در سراسر كشور،جزو غذاهاي سنتي و ملي آن به شمار ميآيند. معروفترين اين غذاها عبارتاند از:
چلوكباب (برنج دمكرده با كباب)؛ آبگوشت (مخلوط گوشت گوسفند با حبوبات و ادويه و سيبزميني)؛فسنجان (غذايي از گوشت پرنده و به ويژه اردك و غاز با مغز گردو و ربانار)؛ دلمه (غذاهاي گوشتي پيچيده دربرگمو تازه)، و انواع خورشهاي سبزي و قيمه كه با برنج صرف ميشوند.
در ناحيههاي شمال و غرب ايران نيز علاوه بر چلوكباب و كوفته مشهور تبريزي با برخي سبزيها و گياهانخودرو و حبوبات، انواع غذاهاي محلي (آش و شوربا) با گوشت يا بيگوشت پخته ميشوند، كه طرفدارانبسياري دارند. خاويار كه از ماهيان دریای مازندران (خزر) به دست ميآيد، شهرتي جهاني دارد و غذايي بسيارمقوي است.
با گوشت ماهي نيز در شمال و جنوب ايران غذاهاي گوناگون پخته ميشود. ميگوي ايران از بهترينمحصولات غذايي دريايي است و با توجه به مرغوبيت و درشتي ميگوي خليج فارس، غذاي لذيذي از آن تهيهو عرضه ميشود. شاه ميگوي (لابستر) ايران اشتهار جهاني دارد.
پخت نان در ايران به روشهاي گوناگون انجام ميشود. نانهاي ايران، نانهايي نازكاند و پختوپز سطحيدارند؛ از اين رو بسيار نرم هستند. نان در ايران غالباً به صورت تازه مصرف ميشود. انواع نانهاي ايرانيعبارتاند از: لواش، تافتون، سنگك و بربري. دوغ كه نوشيدني سرد و سنتي ايران است، همراه با برخي ازسبزيهاي معطر با غذا صرف ميشود.
غذاهاي سنتي به دو دسته تقسيم مي
شوند: غذاهايي که در مراسم جشن مصرف مي شود و غذايي که به عنوان نذري
آماده مي شود. چند غذاي سنتي براي جشن سال نو وجود دارد. ماهي اغلب به
عنوان غذاي اصلي سال نو، به همراه لوبيا پلو صرف مي شود. سمنو که يک نوع
پودينگ شيرين است از شاخه گندم تهيه شده و در ميز سنتي سال نو وجود دارد،
ولي به ندرت خورده مي شود.
در طول ماه عبادت و روزه داري رمضان، هيچ غذايي از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب مصرف نمي شود. خانواده-ها وقت سحر از خواب بيدار می شوند. همين کار در غروب آفتاب نيز انجام مي شود. شيريني هاي تردِ تهيه شده از کره، که در شربت قرار داده شده اند، اغلب استفاده مي-شوند. دو نوع از آنها رايج هستند: زولبيا، که تا حدي شبيه به بيسکويت نمکي داراي چند رشته اي ميباشد و باميه، که کمي شبيه پوست باميه است، که بر همين اساس نيز نامگذاري شده.
غذاهايي اغلب تهيه ميشوند که به عنوان نذر در اجتماع توزيع مي شوند. هنگامي که يک گوسفند براي مراسم خاصي ذبح مي شود، معمول است که گوشت آن را ميان تمام همسايگان پخش مي-کنند. اغلب به شکرانه خواسته اي که از سوی خداوند اجابت شده است، غذا براي عموم مردم تهيه مي شود. به همين شکل، در طول مراسم عزاداري امام حسين(ع) در ماه محرم و صفر، هزينه وعده هايِ غذايِ عمومي توسط افراد خيّر پرداخت مي شود.
در طول ماه عبادت و روزه داري رمضان، هيچ غذايي از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب مصرف نمي شود. خانواده-ها وقت سحر از خواب بيدار می شوند. همين کار در غروب آفتاب نيز انجام مي شود. شيريني هاي تردِ تهيه شده از کره، که در شربت قرار داده شده اند، اغلب استفاده مي-شوند. دو نوع از آنها رايج هستند: زولبيا، که تا حدي شبيه به بيسکويت نمکي داراي چند رشته اي ميباشد و باميه، که کمي شبيه پوست باميه است، که بر همين اساس نيز نامگذاري شده.
غذاهايي اغلب تهيه ميشوند که به عنوان نذر در اجتماع توزيع مي شوند. هنگامي که يک گوسفند براي مراسم خاصي ذبح مي شود، معمول است که گوشت آن را ميان تمام همسايگان پخش مي-کنند. اغلب به شکرانه خواسته اي که از سوی خداوند اجابت شده است، غذا براي عموم مردم تهيه مي شود. به همين شکل، در طول مراسم عزاداري امام حسين(ع) در ماه محرم و صفر، هزينه وعده هايِ غذايِ عمومي توسط افراد خيّر پرداخت مي شود.
برگرفته از سایت : شهر مجازی زبان و ادب فارسی
نوشته شده در پنجشنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۲:۱۲ ق.ظ توسط : سعید و وحید رحیمی نژاد | دسته : ایران